Premiere: mei 2008 op het Maastricht toneelstadfestival. 
Voorstellingen tijdens het Nederlands Theaterfestival (TF2), in Studio K, Amsterdam. 

De Franse filosoof Jean-Luc Nancy schreef zijn beroemdste boek De indringer nadat hij een harttransplantatie had ondergaan. Het is een persoonlijk relaas van iemand die moet leren leven met de vreemdeling die zijn lichaam binnendringt. Het is een wonderlijke kwestie: om verder te kunnen leven moet een man een nieuw hart toelaten in zijn lichaam. Deze gebeurtenis gaat gepaard met gevoelens van onbehagen, agressie en de angst zijn identiteit te verliezen. Nancy weet van deze persoonlijke ervaring een universeel verhaal te maken. Hoe integreren wij het vreemde in ons leven, hoe hebben we het vreemde nodig om te overleven, en hoe staat het dan met onze identiteit? 

Met het getransplanteerde hart als metafoor voor het vreemde gingen we met enthousiasme aan de slag. Het was een zoektocht naar het vreemdste en meest vertrouwde binnenin: ons eigen hart. Het onderzoek leidde ons naar cardiologen, hartpatiënten, donorcoördinatoren, uitgeprocedeerden, onderbuikgevoelens en een stel Roma-zigeuners. Met teksten gebaseerd op interviews met Hartchirurgen, een monoloog geschreven door Gable Roelofsen en het persoonlijke verhaal van hartpatiënt Ad van Gool. 

Deze voorstelling maakt deel uit van de serie 'Fremdkörper': een serie theatrale onderzoeken naar hoe wij omgaan met het vreemde in onszelf en het vreemde in de ander.

Met dank aan steun van Gemeente Maastricht, Provincie Limburg, het Brand Cultuurfonds en het NORMA fonds in theater aan het Vrijthof. 

Publieksreacties en recensies
Guido Wevers, Directeur Theater aan het Vrijthof: 
"Een verrassende voorstelling, die speelt in de twilight-zone tussen werkelijkheid en verbeelding. Een voorstelling gemaakt uit noodzaak, dat voel je, een voorstelling die er toe doet." 

Piet Menu, Artistiek leider Huis van Bourgondië: 
“Het Geluid stopt acteren, filosofie, echte verhalen en een balkanfanfare in een blender en schenkt je een emotioneel, universeel en intellectueel verhaal over de figuurlijke vreemde eend in de bijt. Een cocktail waar je met plezier voor gaat zitten.” 

Alle kanten belicht 

Het Maastrichtse theatercollectief Het Geluid speelt dit jaar de derde voorstelling in een reeks over de vervreemding van het eigen lichaam. Na Kybuye Fremdköper #0 en Erwartung Fremkörper #1, komt ze nu met L’intrus Fremdkörper #2. 
Broer en zus Gable en Romy Roelofsen, beide afgestudeerd aan toneelacademie Maastricht, hebben zich laten inspireren door een essay van filosoof Jean Luc Nancy, waarin hij schrijft over zijn harttransplantatie. De Roelofsens vinden een Nederlandse vervanger voor Nancy in Ad van Gool, die eveneens een boek schreef over zijn belevenissen als hartpatiënt. Bij aanvang van de voorstelling worden we getrakteerd op een uitgebreid college van een zwangere hartchirurg. Dat het Engelssprekende personage in verwachting is en zij leven en dood in zich verenigt, is één van die aspecten die de voorstelling tot een kloppend geheel maakt. We leren over het Europese netwerk dat het mogelijk maakt om een hart van een overleden Spanjaard toch in te kunnen brengen bij een Hollander en ook leren we de moeilijkheid begrijpen van de kwestie hersendood. Het Duitssprekende personage dat dan opkomt verbeeld het onbegrip van de nabestaanden. “Er ist nicht tot!”, schreeuwt hij geheel terecht over zijn hersendode vader. Tot leven komt hij echter ook niet meer, begrijpen we nu. Het is enigszins voorspelbaar dat dan de laatste kant van het verhaal, die van de ervaringsdeskundige, volgt. De congruentie tussen de klinische zakelijkheid van de chirurg en de woede van de nabestaanden, stellen het verhaal van van Gool, die passages voorleest uit zijn eigen boek, echter in een nieuw, niet eerder te bevroeden universeel daglicht. En net als het bijna te lang heeft geduurd en de somberheid toeslaat, marcheert geheel onverwacht de Ambrassband uit Antwerpen nog even met schitterende Balkan folklore de zaal door. Het is